Niestabilność stawu skokowego

mgr Mateusz Małachowski

Urazy stawu skokowego są dość częste. W samych Stanach Zjednoczonych każdego roku do specjalisty z tego powodu zgłasza się 23000 pacjentów.

Staw skokowy dzielimy na:

  • Staw skokowy górny – połączenie kości skokowej z goleniom (kością strzałkową, kością piszczelową),
  • Staw skokowy dolny – połączenie kości skokowej z kością piętową.



  • Staw skokowy górny pozwala nam na ruchu zgięcia i wyprostu stopy. Staw skokowy dolny z kolei umożliwia nam ruchy inwersji i ewersji stopy czyli skręcanie stopy do wewnątrz i na zewnątrz. W nadwyrężeniu stawu skokowego najczęściej uczestniczy kompleks więzadłowy boczny (uszkodzenia inwersyjne).

    Jego trzema głównymi komponentami są:

  • AFTL więzadło skokowo-strzałkowe przednie,
  • PTFL więzadło skokowo-strzałkowe tylne,
  • CFL więzadło piętowo – strzałkowe.

  • ATFL jest głównym organicznikiem ruchu inwersji podczas zgięcia podeszwowego (zgięcia) stopy, wtedy też się napina (stanie na palcach z ruchem inwersji, upadek z wyskoku na boczną stronę stopy). Więzadło to chroni nas przed „szufladą przednią”. Jego relaksację osiągamy w ustawieniu neutralnym stopy. PTFL ogranicza z kolei „szufladę tylną”. CFL ogranicza zgięcie grzbietowe (prostowanie) stopy. Jego relaksację również osiągniemy w pozycji neutralnej stopy. Najczęściej dochodzi do uszkodzenia więzadła ATFL.. Uszkodzenia ewersyjne dotyczące więzadła trójgraniastego zdarzają się bardzo rzadko.


    Wyróżniamy trzy stopnie uszkodzenia:

  • 1 stopień: naciągnięcie więzadła z małym obrzękiem, tkliwością uciskową. Bez niestabilności stawu z minimalnym upośledzeniem funkcji,
  • 2 stopień: częściowe naderwanie więzadła z umiarkowanym obrzękiem, tkliwością uciskową z lekką niestabilnością i utratą funkcji,
  • 3 stopień: ciężkie uszkodzenie z całkowitym przerwaniem ciągłości więzadła z masywnym obrzękiem i tkliwością uciskową. Niemożność obciążenia stopy pod własnym ciężarem ciała z występującą niestabilnością stawu.


  • Najczęściej u pacjentów z podejrzeniem uszkodzenia ATFL wykonuje się badanie USG, z tym badaniem pacjent trafia do fizjoterapeuty.

    U swoich pacjentów stosujemy techniki mięśniowo-powięziowe, masaż tkanek głębokich, techniki drenażowe pracy z płynami w celu zapewnienia dynamiki płynowej, mobilizacje stawowe oraz pracę na punktach spustowych.




    W celu zabezpieczenia stawu stasujemy taśmy Konesiology Taping, które zwiększają stabilizację uszkodzonej struktury.

    mgr Mateusz Małachowski